Afspraak in het centrum van Breda. Met een (misschien) nieuwe opdrachtgever, spannend en leuk. Van dorp naar stad, een goede reden om met de trein te gaan!

Beker koffie halen, ergens de Spits meepakken, plekje aan het raam zoeken want dat kijkt zo leuk naar alle weilanden en spoorwegovergangen met rinkelende bellen. Zo is mijn voornemen.

Nu was ik in het verleden altijd een beetje nukkig over mensen die klagen over de NS en de bijbehorende vertragingen. Wat maakt het uit, kwartiertje eerder of later. Tot ik nu zelf een treinforens ben. Ik begin met ruim een half uur vertraging, zo roept op het station een vriendelijke dame. O nee, een andere dame roept dat mijn trein er met enkele minuten is. Toch niet, klinkt de eerste dame weer via de luidsprekers.

Treinreizigers onder elkaar, we halen lachend onze schouders op, trekken met onze wenkbrauwen, vertraging schept een band blijkbaar.

De eerste horde is genomen, ik ‘sta’ in de trein. Klemvast, dus omvallen kan niet, tussen slungelige puistenjongens en mooie meisjes in de make up. Gelukkig allemaal met oortjes in, lekker rustig.

Volgende station in- en uitchecken, Veolia verlaten, verder met de NS, geen probleem. Maar mijn spiksplinternieuwe OV kaart, nog nooit gebruikt, bliept heel anders dan de vele tientallen anderen  die ik hoor. Hij doet het niet, een rood kruis verschijnt.

Veel later, zonder koffie, zit ik natuurlijk toch in de juiste trein. Mijn opdrachtgever belooft me op te halen van het station, stelt zelfs een terrasje in de zon voor. Nu hem straks eerst overtuigen van mijn goede diensten waar hij niet zonder kan, en dan op bezoek bij mijn oud-kollega’s van de Marlies Dekkers store Breda.

De dag is begonnen, het wordt een heerlijke dag! Geniet ervan!