Browse category by My life

En trots kijk je toe

En trots kijk je toe

Als ouder van opgroeiende kinderen, of zelfs al jong volwassenen, komt het steeds dichterbij. Loslaten. Vele jaren heb je zo veel mogelijk je best gedaan om ze van alles te leren en bij te brengen. Leren fietsen, alleen naar de middelbare school, de eerste keer uitgaan, tot ze uitvliegen en op kamers gaan.

Tot aan de maan en terug

Tot aan de maan en terug

Ze ziet er uit als een klein, lachend meisje. Vrolijk kijkt ze de wereld rond. Ze loopt niet maar ze rent. Alsof het leven alleen maar huppelend gaat.

Met kleding volgt ze haar eigen stijl. Dat kan een stoere overall zijn. Soms is het een Adidas broek met een versleten t-shirtje. Maar ook een waanzinnig hot, rood jurkje hangt in haar kast.

Thuistentamens

Thuistentamens

Omdat alle scholen en universiteiten gesloten zijn schakelen de jongens over op thuis onderwijs. Alle colleges volgen ze digitaal op hun computer. En ook tentamens worden aangepast aan de corona situatie. Het zijn soms hele leuke momenten.

Zwaaien

Zwaaien

Mijn ouders zijn heel nauwkeurig in het volhouden van hun sociaal isolement. Natuurlijk is mijn vader de sturende kracht hierachter. Vanaf de eerste oproep om geen handen meer te schudden en de oproep om thuis te blijven heeft mijn vader zich gerealiseerd dat zij beiden tot de risicogroep behoren. Mijn ouders hebben sindsdien met niemand fysiek contact gehad. Ook niet met mij of mijn broers.

Ik mis ze…

Ik mis ze…

Kinderen worden groot. Ze leren eigen keuzes te maken, soms vallen ze daarbij maar meestal gaat het goed. En daarbij hoort ook ‘op kamers gaan’. Een eigen huishouden, een ander thuis.