In de huidige 1,5 meter afstand samenleving is op visite gaan een echte uitzondering. Vandaag viert mijn schoonzusje haar vijftigste verjaardag. Het geplande, grote feest is vanzelfsprekend afgelast. Of hopelijk uitgesteld. We besluiten om toch een bos bloemen af te gaan geven.
Mijn dagelijks leven slalomt langs vele passies.
En een daarvan is hardlopen. Even was de passie weg. Maar nu, met heel ons hart, weer begonnen!
Omdat alle scholen en universiteiten gesloten zijn schakelen de jongens over op thuis onderwijs. Alle colleges volgen ze digitaal op hun computer. En ook tentamens worden aangepast aan de corona situatie. Het zijn soms hele leuke momenten.
Allemaal samen; opgesloten of ver weg; genieten van bijzondere dingen
Sommige verdrietig of bang; de kleine dingen; zon, gezond en gelukkig
Een prachtig voorjaar maar ervan genieten doen we thuis. Niet met allemaal maar wel met elkaar. Samen tellen we af, maken alvast plannen voor straks, soms kunnen we niet wachten.
Mijn ouders zijn heel nauwkeurig in het volhouden van hun sociaal isolement. Natuurlijk is mijn vader de sturende kracht hierachter. Vanaf de eerste oproep om geen handen meer te schudden en de oproep om thuis te blijven heeft mijn vader zich gerealiseerd dat zij beiden tot de risicogroep behoren. Mijn ouders hebben sindsdien met niemand fysiek contact gehad. Ook niet met mij of mijn broers.
